دوام یک لوله توسط مشخصات فیزیکی و شیمیایی محیط آن که شامل آب فاضلاب ، گاز و خاک می باشد تعیین می شود. طول عمر لوله تعیین کننده هزینه و قیمت واقعی می باشد. لوله های آذرآوند با مد نظر قرار دادن پلی اتیلن سنگین با خواص فیزیکی و شیمیایی طراحی شدند که دارای قابلیت مقاومت در برابر تاثیرات محیطی و سایر شرایط مانند جابجایی خاک در شرایط یخ زدگی و آب شدن و محیط های خورنده را می باشند. مطالعات و اطلاعات موجود نشان می دهدکه طراحان می توانند یک عمر 50 ساله یا بیشتر را برای لوله های پلی اتیلنی در کاربردهای مختلف در نظر داشته باشند.
دو عامل مهمی که بر دوام و طول عمر لوله های پلی اتیلنی تاثیر به سزایی دارند خوردگی توسط فعل و انفعالات شیمیایی و سایش می باشد؛ به ویژه در شرایطی که دارای جریان های فاضلابی در سرعت های بالا باشیم.
• خوردگی
خوردگی شیمیایی در لوله ها در حضور خاک و آب حاوی اسید ، باز، نمک های حل شده و پس ماندهای شیمیایی یا آلی صنعتی و طبیعی رخ می دهد. آب های زیر زمینی ، آب های سطحی ، فاضلاب ، باران های اسیدی، محیط های دریایی و آبریزگاه ها ی معدنی همه شامل آلاینده های مذکور می باشند.همچنینی قابل ذکر می باشد که امکان خوردگی در مناطق بسیار مرطوب و یا مناطق بسیار خشک وجود دارد.
مواد اصلی مورد استفاده در لوله ها را می توان به دو دسته تقسیم بندی نمود
مواد خنثی مانند پلاستیک
مواد غیر خنثی از قبیل استیل و بتن
در شکل زیر مقادیر PH که هر دسته از این مواد درآن مقاومند را نشان می دهد
• سایش
دومین عامل از بین رفتن خطوط لوله ی آب سایش می باشد که دوام لوله را به خصوص در سرعت بالای جریان تحت تاثیر قرار می دهد .ساینده هایی مانند سنگ ها و خورده ریزها می توانند موجب سایش مکانیکی در طول دیواره ی داخلی لوله شده و موجب سایش زودهنگام سطح می شود. وسعت این مسئله به نوع ساینده ، فرکانس عبور ماده ساینده از داخل لوله، سرعت جریان و جنس لوله بستگی دارد.
نتایج مطالعات در کانادا، ایالات متحده و اروپا نشان می دهد که لوله های پلی اتیلنی سنگین دارای سطح مقاومت بالاتری نسبت به استیل و بتن در برابر سایش هستند. در واقع در آزمایش های انجام شده در ایالات متحده و اروپا ، فرسودگی پلی اتیلن سنگین 10 مرتبه کمتر از استیل و بتن بوده است.