امروزه مته ها در اندازه و شکل های بسیار گوناگون و متنوع برای مواد مختلف و کاربردهای ویژه ساخته میشوند. مته تخت در دوران ابتدایی کارهای ماشینکاری کاربرد انحصاری داشت ولی به تدریج جای خود را به مته مارپیچ که بسیار کاراتر است داد.
مته های راست شیارگاه، برای سوراخکاری مواد نرم به کار میروند ولی بیشتر مته ها با شیارهای مارپیچ ساخته میشوند. بنابر تعریف مته مارپیچ متهای است که برای دور کردن برادههای اضافی دارای شیارهای مارپیچی روی بدنه باشد. با فرو رفتن مته در قطعهکار برادهها در امتداد شیار خارج میشوند. قسمت های مختلف مته عبارتند از دنباله ساقه، بدنه و نوک.
مته های دنباله مخروطی مستقیماً در سوراخ مخروطی محور ماشین مته ستونی یا در غلاف جا زده میشوند. زبانه مته دنباله مخروطی در شیار روی محور جای میگیرد تا از لغزش مته جلوگیری شود. مجموعه مته هایی که در صنایع خودروسازی به کار میروند برای سوار کردن روی غلافهای دو نیمه گرداننده مته زبانه دار هستند.
برای جلوگیری از چسبیدن و گیر کردن براده در شیارهای مته و نیز افزودن بر فضای لازم برای عبور براده شیارهایی بازتر از شیار متههای معمولی دارند. قطر هسته شیارها در این نوع مته کوچکتر است. این متهها در هنگام کار به فشار کمتری نیاز دارند و آسانتر در قطعه فرو میروند و گرمای کمتری نسبت به مته های معمولی ایجاد میکنند.
سَرِ مخروطی شکل یا ناحیه بُرنده مته مارپیچ است. تیزی نوک مته که لبه تیزی است نقطه مرگ یا جان مته نامیده میشود و عملکردی همچون مته سرتخت دارد و سوراخی به اندازه خود در قطعهکار ایجاد میکند. به همین دلیل قاعده مرسوم این است که ابتدا سوراخی بهعنوان سوراخ راهنما در قطعهکار ایجاد شود تا آن سوراخ مجال مناسبی برای نقطه مرگ مته فراهم سازد و از سُر خوردن و لغزیدن متههای بزرگ روی قطعهکار جلوگیری کند و بهعلاوه برای پیشروی مته در قطعهکار فشار کمتری هم لازم باشد.
لبههای برندهای که از نقطه مرگ تا محیط نوک مته امتداد دارند لبههای برش نامیده میشوند. این لبهها با محور مته زاویه استاندارد مارپیچ 59 درجه میسازند. بنابراین زاویه کامل نوک مته 118 درجه است. این زاویه براساس جنس قطعهای که باید سوراخکاری شود تفاوت میکند.